به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، علی خضریان که در روز دانشجو میهمان برنامه "یه روز تازه" بود، درباره علت نامگذاری ۱۶ آذر به نام روز دانشجو گفت: اتفاق ظاهر این است که در ۱۶ آذرماه سال ۱۳۳۲، دانشجویان دانشگاه تهران به ورود معاون رئیس‌جمهور وقت آمریکا یعنی نیکسون معترض شدند، چون قرار بود همزمان به نیکسون دکتری افتخاری هم اهدا کنند. از طرفی آمریکا را در کودتای ۲۸ مرداد مقصر می‌دانستند زیرا معتقد بودند که یک دولتی که دارای دیدگاه ملی بوده را زمین زده است. این عصبانیت از دولتمردان آمریکایی باعث تجمع و اعتراض و در نتیجه شهادت سه دانشجو شد.

نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس افزود: من معتقدم اتفاق اصلی که باعث شد ۱۶ آذرماه روز دانشجو نامگذاری شود این بود که بعد از کودتای ۲۸ مردادماه و سرکار آمدن دولت کودتا، عموم جریانی که خود را در مقابل با غرب می‌دیدند، کسانی که پز روشنفکری داشتند و یا از ترس جان و منافع دنیایی با دولت کودتا کنار آمدند و دیگر ادامه مبارزه را پیگیری نمی‌کردند از میدان کنار رفتند و یک سکوت محض در محیط سیاسی ایران حاکم شد. اما جریان دانشجویی از ۱۶ مهرماه تا ۱۶ آذر همان سال فضایی را فراهم کردند که آن خفقان را بشکند. یعنی تمام دیدگاه‌هایی که اتفاقات ملی را همراهی می‌کردند و بعد از کودتا تلاش کردند که کنج عزلت گزینند را پای کار آوردند.

خضریان درباره تفاوت جریان‌های دانشجویی امروز با گذشته گفت: خیلی فرق دارد اما هر دو یک نقطه مشترک دارند. بعد از کودتا، دولتمردانی که روی کار آمدند سعی داشتند که فضا را آرام کنند. اما یک جنبش اجتماعی می‌آید و دو ماه دانشگاه را ملتهب می‌کند. به نظر من علت این اتفاق هم فهم غلط دولتمردان از محبوبیت و مقبولیت دولت مصدق بوده است. یک فهم غلط وجود داشت که دعوای اساسی هم حول آن شکل گرفت. مصدق با وجود یکسری خطاها، اما دنبال حفظ منابع ملی بود. اما در کنار آن نیم‌نگاهی به جامعه آمریکا به عنوان الگو برای اداره کشور داشت. بعد از کودتا دولت به سمتی رفت که گمان می‌کرد اگر با آمریکا در رفت و آمد باشد کشور به نقطه مثبتی می‌رسد. دیدگاه غلطی که تا امروز هم ادامه دارد.

رئیس کمیته سیاسی، نظامی و امنیتی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس با بیان اینکه از درون جنبش‌های دانشجویی اتفاق‌های خطرناکی رقم خورده است افزود: تشکیل گروه و اقدام‌های تروریستی از درون جنبش‌های دانشجویی رقم خورده است. ریشه این اتفاق را در دهه ۴۰ یا ۵۰ می‌شود پیدا کرد. برخی از ترورهای ابتدای انقلاب ریشه در همین جریان داشته است. در جریان امروزی حتما در خیلی از حوزه‌ها از جمله مشکلات اجتماعی و رفع آنها، اقدامات به روزتر از گذشته است. یا مثلا ماجراهای خصوصی‌سازی و پرونده‌های مفاسد آن در حوزه هفت‌تپه، ماشین‌سازی، کشت و صنعت مغان و... را جریان دانشجویی به راه انداخت که می‌توان گفت مطالبات آنها کارآمد است.

خضریان گفت: در دوران دانشجویی ما فضای جامعه سیاسی‌تر بود. در آن برهه که دولت هشتم و نهم روی کار بودند بیشتر رویکردها سیاسی، گفتمانی و عدالت‌محور بود. جریان مقابل ما هم سیاسی و با مطالبه آزادی بود. ما یک جاهایی فکر می‌کردیم که این دو با هم در تضاد هستند اما بعدا دیدیم که چقدر به هم نزدیک هستند. من الان اگر به دوران دانشجویی خود برگردم دیگر به مسائل نگاه صفر یا صد درصدی نخواهم داشت. در هر یک از این گروه‌ها حتما حرف حق وجود دارد.

وی با اشاره به ارتباط خود با دانشجویان افزود: در این مدت در تجمع‌های دانشجویی مقابل مجلس یا مکان‌های دیگر شرکت کرده‌ام. چند وقت پیش دانشجویان درخصوص یک طرح در مجلس و خروج از پروتکل الحاقی مطالبه‌های جدی داشتند و چند روز هم مقابل مجلس تجمع و تحصن کردند. من خودم را جزئی از آن جریان دانستم همراه دیگر ادوار دانشجویی در مجلس خود را ملزم دانستیم که حرف‌های آنان را بشنویم و با آنها حرف بزنیم. لذا معتقد نیستم که باید از دانشجو فاصله گرفت. زیرا این کار باعث می‌شود که اولا گذشته خود را فراموش نکنم و دوم اینکه آینده خود را با آرمان‌های این بچه‌ها مطابقت دهم.

سخنگوی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: الان که وارد فضای کار شده‌ام معادله سیاسی را در نهادی مثل مجلس دقیق‌تر می‌بینم. روز اول که وارد مجلس شدیم طرح شفافیت آرا از مجلس فعلی وجود داشت. وقتی وارد مجلس می‌شوید، طرح را امضا می‌کنید.

انتهای پیام  ۳۱۳/۱۷